زگیل تناسلی چیست؟
زگیل تناسلی، که همچنین به عنوان کندیلوما آکومیناتا شناخته می شود، نوعی از عفونت‌های ویروسی است که بر اثر ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV ایجاد می‌شود. این ویروس عمدتاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود و می‌تواند باعث بروز زگیل در نواحی تناسلی، دهان و گلو شود. بسته به نوع HPV موجود، این عفونت می‌تواند به سرطان منتهی شود یا نشود.
زگیل تناسلی کدام نواحی بدن را درگیر می کند؟
زگیل تناسلی، می‌تواند در نواحی مختلف بدن ظاهر شود، اما اغلب در مناطق تناسلی و اطراف آنها دیده می‌شود. این نواحی عبارتند از:
- در زنان: ولوا (بخش خارجی از آلت تناسلی زنان), واژن, سرویکس (گردن رحم), و منطقه اطراف مقعد.
- در مردان: پوست آلت تناسلی, اطراف مقعد, و گاهی اوقات داخل مجرای ادراری.
- در هر دو جنس: دهان, گلو, و زبان اگر تماس جنسی دهانی داشته باشند.
همچنین باید توجه داشت که زگیل‌های تناسلی گاهی اوقات ممکن است در نواحی دیگر بدن نیز ظاهر شوند، مانند دست‌ها و پاها، اما این حالت نسبتاً نادر است. زیرا بیشتر انواع HPV که زگیل تناسلی ایجاد می‌کنند، اغلب به مناطق تناسلی محدود می‌شوند.
چه افرادی در معرض خطر بیشتری هستند؟
فردی ممکن است در معرض خطر ابتلا به زگیل تناسلی و یا سایر بیماری‌های ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) باشد اگر:
- بدون کاندوم با فرد مبتلا به HPV رابطه جنسی داشته باشد، HPV عمدتاً از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود.
- با بیش از یک شریک جنسی رابطه داشته باشد یا شریک جنسی داشته باشد که با بیش از یک فرد رابطه جنسی داشته است.
- در سن کم (مخصوصاً در نوجوانی) رابطه جنسی شروع کند.
- دیگر بیماری‌های منتقل شده از طریق جنسی داشته باشد. افرادی که از قبل به بیماری‌هایی مانند هرپس یا کلامیدیا مبتلا هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری از ابتلا به HPV قرار داشته باشند.
- سیستم ایمنی ضعیف دارد. افرادی که به بیماری‌هایی مثل HIV مبتلا هستند یا دریافت کنندگان عضو هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری از ابتلا به HPV باشند زیرا سیستم ایمنی آنها ممکن است نتواند به درستی علیه ویروس مقاومت کند.
- کاندوم یا روش‌های دیگر محافظت جنسی استفاده نکند. استفاده از کاندوم می‌تواند خطر ابتلا به HPV را کاهش دهد، اما تضمین کاملی برای جلوگیری از انتقال ویروس نیست، چون HPV می‌تواند نواحی ای از بدن را که توسط کاندوم پوشانده نمی‌شود، عفونت بدهد.
- استفاده از دخانیات و الکل: استفاده بیش از حد از دخانیات و الکل می‌تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کند و در نتیجه افراد را در معرض خطر ابتلا به HPV قرار دهد.
علائم زگیل تناسلی چیست؟
به صورت زگیل‌های کوچک، کم‌رنگ یا پوستی رنگ یا به شکل ضایعه ناهموار و خشن یا تغییررنگ پوستی یا ضایعه خاکستری رنگ اطراف پوست باشد که به شکل برآمده و برجسته است البته گاهی ممکن است ضایعات همواره و هم سطح باشند و قالبا دردناک نیستند. گاهی ممکن است باعث خونریزی خفیف- احتمال سوزش- ناراحتی خارش یا تحریک پوستی شود. گاهی ضایعات کنار هم جمع شده و تبدیل به یک خوشه بزرگ می شود.و متراکم ظاهر می‌شوند این زگیل‌ها می‌توانند بر روی مناطق تناسلی و اطراف آنها دیده شوند. با این حال، علائم می‌تواند بسته به محل و تعداد زگیل‌ها متفاوت باشد.
در زنان، زگیل‌های تناسلی ممکن است بر روی ولوا (بخش خارجی از آلت تناسلی زنان), واژن, سرویکس (گردن رحم), یا منطقه اطراف مقعد ظاهر شوند. در مردان، این زگیل‌ها ممکن است بر روی پوست آلت تناسلی, اطراف مقعد, یا داخل مجرای ادراری ظاهر شوند.
بیشتر افرادی که به HPV مبتلا هستند هیچ علامتی ندارند و نمی‌دانند که ویروس را دارند. بنابراین، حتی اگر علائم زگیل تناسلی وجود نداشته باشد، فرد هنوز می‌تواند ویروس را به شریک جنسی خود منتقل کند.
علائم احتمالی دیگر شامل خارش یا احساس ناراحتی در منطقه تناسلی، خونریزی در حین یا پس از رابطه جنسی، یا داشتن ترشحات غیرطبیعی ممکن است باشد.
روش های تشخیص چه می باشند؟
تشخیص زگیل‌های تناسلی معمولاً از طریق معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام می‌شود. با این حال، برخی از روش‌های تشخیص دیگر شامل:
- تست پاپ اسمیر: در این تست، پزشک با استفاده از ابزار کوچکی سلول‌ها را از سرویکس (گردن رحم) برمی‌دارد تا در آزمایشگاه بررسی شوند. تست پاپ اسمیر می‌تواند کمک کند تا تغییرات پیش‌سرطانی در سلول‌های سرویکس را که می‌تواند به دنبال ابتلا به HPV باشد، شناسایی کند.
- تست HPV: این تست، که معمولاً همراه با تست پاپ اسمیر انجام می‌شود، می‌تواند نشان دهد که آیا ویروس پاپیلومای انسانی در سلول‌های سرویکس وجود دارد یا خیر. این تست عمدتاً برای زنان بالای ۳۰ سال توصیه می‌شود.
- تست اسید سرکه: در این روش، اسید سرکه به منطقه‌ای که مشکوک به داشتن زگیل است، اعمال می‌شود. اسید سرکه باعث می‌شود زگیل‌ها برجسته و سفید شوند، که این امر می‌تواند به پزشک کمک کند تا آنها را راحت‌تر ببیند.
- بیوپسی: در برخی موارد، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد تکه کوچکی از زگیل یا منطقه مشکوک را برای بررسی دقیق‌تر در آزمایشگاه بردارد.
لطفا توجه داشته باشید که هرگونه شکی به زگیل تناسلی باید توسط پزشک تشخیص داده شود.
روش های درمان چه می باشند؟
احتمالاً منظور شما “روش‌های درمان” زگیل‌های تناسلی است. درمان زگیل‌های تناسلی ممکن است شامل داروهای توپیکال (موضعی) یا روش‌های فیزیکی باشد:
- داروهای موضعی: چندین نوع داروی موضعی وجود دارد که می‌تواند برای درمان زگیل‌های تناسلی استفاده شود. این داروها عمدتاً با تحریک سیستم ایمنی بدن برای مقابله با ویروس کار می‌کنند. برخی از این داروها شامل imiquimod, podofilox و trichloroacetic acid (TCA) هستند.
- روش‌های فیزیکی: در برخی موارد، زگیل‌ها ممکن است با استفاده از روش‌های فیزیکی حذف شوند. این روش‌ها شامل کرایوتراپی (فریز کردن زگیل‌ها با ازت سرد), الکتروکوتری (سوختن زگیل‌ها با جریان الکتریکی), جراحی لیزری توسط لیزر مونالیزا تاچ, یا جراحی با برش زگیل‌ها است.
هر یک از این روش‌های درمان مزایا و معایب خاص خود را دارد، و انتخاب بهترین روش برای فرد خاص بستگی به چندین عامل دارد، از جمله تعداد و اندازه زگیل‌ها، محل آنها، و عوامل سلامتی دیگر.
یاد داشته باشید که در حالی که این روش‌ها می‌توانند زگیل‌ها را حذف کنند، اما آنها ویروس HPV را که باعث زگیل می‌شود، درمان نمی‌کنند. بنابراین، زگیل‌ها ممکن است بعد از درمان دوباره ظاهر شوند.
واکسن HPV
واکسن HPV طراحی شده است تا در برابر انواع خاصی از HPV که عمدتاً باعث سرطانات مثل سرطان دهانه رحم و زگیل‌های تناسلی می‌شوند، محافظت کند.
واکسن‌های موجود شامل برندهای گارداسیل و سرفاریکس می‌شوند که عمدتاً در برابر انواع HPV 16 و ۱۸، که مسئول حدود ۷۰ درصد از موارد سرطان دهانه رحم هستند، و نیز برخی انواع دیگر که زگیل تناسلی می‌سازند، محافظت می‌کنند.
اکثر کشورها واکسن HPV را به دختران و پسران نوجوان پیشنهاد می‌کنند، اما برخی از افراد بزرگسال نیز ممکن است از واکسن بهره‌مند شوند. اگرچه واکسن در مقابله با تمام انواع HPV کار نمی‌کند، اما این می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطانات مرتبط با HPV و زگیل‌های تناسلی کمک کند.
واکسن HPV برای بهترین حفاظت، قبل از شروع فعالیت جنسی توصیه می‌شود. ولی در هر حال، دریافت واکسن در هر سنی می‌تواند مفید باشد. مشاوره با یک متخصص بهداشت جنسی یا پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا تصمیم بهتری بگیرید.